Column Theo Segers: Eenzaam ben je niet alleen
Vorige week was ik te gast bij de Dorpskamer in Noordeloos. Ik mocht wat vertellen over het werk als burgemeester en wat daarbij komt kijken. Het was een mooie morgen. Een bezoeker vertelde mij eerlijk en open over het verlies van haar man, wat me diep raakte. ‘Ik voel me soms zo eenzaam en alleen, burgemeester.’ Toen ik haar wat vragend aankeek vervolgde ze: ‘maar ik ben niet alleen, vanmorgen met zo velen was fijn, maar het gevoel van eenzaamheid is soms zo diep in mij.
Dit herinnerde mij aan mijn eigen tijd van eenzaamheid. Was het eenzaamheid, alleen-zijn, of hoort dat bij een nieuw begin? Ik was net burgemeester in Molenlanden en was in vijf jaar tijd voor de vierde keer verhuisd. Oude wortels doorgesneden, de vorige werkkring en woonhuis achter ons gelaten. Toen overleed mijn schoonvader. Hij was al twintig jaar weduwnaar en vaak bij ons. Een echte opa die je elk kleinkind zou wensen. Zijn overlijden juist in die tijd van loslaten en opnieuw beginnen, gaf een diep gevoel van eenzaamheid. Gelukkig waren er mensen om ons heen met wie we dit konden delen en die er voor ons waren.
Ik wens jou als je je eenzaam voelt, dat je de moed hebt om je verhaal te delen. Het vraagt lef om je kwetsbaarheid te tonen, maar het werkt aanstekelijk: ‘Als jij dit doet, durf ik ook het gesprek te beginnen.’ Ik heb grote waardering voor mensen die dit aandurven. Sta maar eens met je verhaal in de plaatselijke krant. Het geeft anderen de moed om hulp te zoeken bij gevoelens van eenzaamheid.
Diep respect voor wie echt wil luisteren, een luisterend oor biedt en iemand oprecht in de ogen kijkt. Heel Molenlanden is een netwerk van familie, vrienden, kennissen, buren én van verenigingen, dorpshuizen, kerken en professionals die klaarstaan. Doe er je voordeel mee.